پیوند زبان با ادبیّات
زبان برای ادبیّات ،ابزار است یعنی ماده ی اوّلیّه ی ادبیّات زبان است ، اما تفاوت در این است که
آن چه رنگ و نام ادبیات یافت دیگر زبان نیست،پدیده ای فرا زبان است.قیامت زبان،ادبیات است .
آن گاه که درجهان واژگان و جان کلمات ، قیامتی برپا شود، ادبیات سربرمی آورد؛ واین تعبیری است
که از بیدل دهلوی به یاد دارم ،آن جا که گفت:
بیدل! نفسم کارگه حشر معانی است چون غلغله ی صور ،قیامت کلماتم
ادبیّات یک حوزه ی مستقل از حوزه ی زبان است ، حادثه ای که گرچه در زبان روی میدهد ،
ولی زبان نیست یعنی زبان از این حادثه به بعد به چیز دیگری تبدیل می شود که به حوزه ی هنرها می پیوندد.
